Artikel in The Lancet

In februari 2014 verscheen er een artikel in The Lancet van de hand van Douglas Hanahan. Deze Amerikaanse bioloog is directeur van het Swiss Institute for Experimental Cancer Research.
Dit artikel, getiteld Rethinking the war on cancer (heroverwegingen bij de oorlog tegen kanker), bestaat uit een uitgewerkte vergelijking waarin over kanker wordt gesproken in termen van ‘slag leveren’, ‘oorlog voeren’ en ‘gevechtsstrategieën’.
Het artikel opent met te zeggen dat het antwoord op de vraag of we in de oorlog tegen kanker aan de winnende hand zijn, nee is.
Maar desondanks blijft Hanahan gecharmeerd van de oorlogsbeeldspraak. Een voorbeeld van een zinsnede uit dit artikel: Succesvolle tegenaanvallen die langdurig effect sorteren, en misschien in sommige gevallen genezen, brengen noodzakelijkerwijs met zich mee dat er op ieder afzonderlijk slagveld in het lichaam van een kankerpatiënt gericht wordt. De gedachte aan de bekende spreuk ‘operatie geslaagd, patiënt overleden’ dringt zich op.
De Australische oncoloog Ian Haines schreef een reactie op dit artikel dat verscheen in The Lancet van 31 mei 2014. Zijn titel is: Tijd voor een nieuwe terminologie.
In zijn brief zegt hij dat de misplaatste vergelijking met een veldslag heeft geleid tot veertig jaar giftige en veel te agressieve chemotherapie, terwijl er geen enkele studie is die bewijst dat de maximaal verdraagbare dosis beter werkt dan de minimaal nog effectieve dosis.
Haines zegt dat deze manier van benaderen heeft geleid tot een misplaatste, giftige aanpak van kankers als chronische lymfatische leukemie (waarmee mensen nog tientallen jaren kunnen leven) of het indolente folliculair non-Hodgkinlymfoom. Indolent betekent ‘traag’ of ‘sloom’; deze lymfklierkanker is dus ook geen snelle moordenaar. Het grote verschil tussen deze twee mannen is dat Hanahan op afstand een abstracte vijand bestrijdt, net zoals dat gebeurt in de moderne oorlogsvoering waar hij zich aan spiegelt, terwijl Haines daarentegen iemand is die dagelijks mensen met kanker behandelt.
Hij ziet het daarbij als zijn taak om hun leven zo dragelijk mogelijk te maken als hij zijn patiënten niet kan genezen.